علف کش

علف کش

علف کش‌ها دسته مهمی از  سموم کشاورزی هستند که برای کاهش تراکم علف‌های هرز و  نیز رشد گونه‌های مطلوب استفاده می‌شوند. علف‌کش‌ها درواقع مواد شیمیایی هستند که علف‌های هرز را از بین برده و می‌کشند یا از رشد آن‌ها جلوگیری می‌کنند. روش این سموم برای از بین بردن گیاهان بسته به نوع گیاهی که از بین می‌برند، متفاوت است.

البته باید دقت داشته باشید که استفاده از علف کش در کشاورزی ممکن است ترکیب جمعیت علف‌های هرز را تغییر داده و یا حتی بیشتر کند، اما تهدید وجود علف‌های هرز در بین محصولات کشاورزی به مراتب بیشتر از تهدیدات ناشی از استفاده از علف‌کش‌هاست. می‌توان گفت کارایی و پایداری این سموم به دانش کافی در مورد آن‌ها بستگی دارد. به هر حال در برخی مواقع تنها راه خلاصی از شر علف‌های هرز استفاده از علف‌ کش است. در چنین شرایطی از علف کش‌ها نترسید، اما قبل از آن سایر روش‌ها را نیز امتحان کنید. کشیدن، بیل زدن، خاک ورزی و حفاری روش‌هایی هستند که مشکلات علف‌های هرز را بدون نیاز به سمپاشی برطرف می‌کنند. اما اگر با این روش‌ها علف‌های هرز از بین نرفتند باید از علف‌کش استفاده کرد.

انواع علف کش‌ها

علف کش‌ها انواع مختلفی دارند که در ادامه به معرفی هر یک از آن‌ها می‌پردازیم:

علف کش های انتخابی

این نوع از علف‌کش‌ها فقط علف‌های هرز هدف را از بین می‌برند. در نتیجه سایر گیاهان تحت تأثیر آن‌ها قرار نمی‌گیرند و خطری نیز برای محصولات اصلی نخواهند داشت. البته باید دقت کرد که از این سموم با دوزها و میزان کاربرد دقیق استفاده شود.

به طور کلی می‌توان گفت علف‌کش‌های انتخابی بیشتر برای از بین بردن علف‌های هرز در باغ‌ها و چمن‌ها مفید هستند. به عنوان مثال علف کش سوپرگالانت مخصوص علف‌های هرز تیز برگ بوده و فقط این دسته از علف‌ها را از بین می‌برد و برای سایر گیاهان خطری ندارد.

علف کش‌های غیر انتخابی

این نوع علف کش‌ها محصول هدف ندشته و استفاده از آن‌ها ممکن است به اکثر گیاهان آسیب زده و یا آن‌ها را از بین ببرد. علف‌کش‌های غیر انتخابی زمان‌ بندی کاشت بذر را بهبود می‌بخشند، خطر فرسایش را کاهش می‌دهند و مقرون به صرفه هستند. با این حال، استفاده بیش از حد از آن‌ها می‌تواند باعث افزایش مقاومت در برابر علف‌کش‌ها ‌شود. گلایفوسیت و پاراکوات از رایج ترین علف کش‌های غیرانتخابی هستند.

علف کش‌های سیستمیک

این علف‌کش ها از طریق آوندهای چوبی و آبکش به بخش‌های مختلف گیاه می‌روند. گاهی ممکن است تا دو هفته پس از استفاده از علف کش‌های سیستمیک طول بکشد تا علائم آن روی علف‌های هرز مورد نظر ایجاد شود. این موضوع به شرایط محیطی، میزان علف‌کش و گونه هدف بستگی دارد. گلایفوسیت یک نمونه علف کش سیستمیک است.

علف کش‌های تماسی

این دسته از علف کش‌ها حرکت محدودی در داخل گیاه دارند و به همین دلیل باید به گونه‌ای استفاده شوند که تمام علف‌های هرز مورد نظر به طور کامل با آن‌ها پوشانده شوند.  سرعت تاثیرگذاری این علف کش‌ها بسیار بالا بوده و عمدتاً در عرض 24 ساعت پس از مصرف تاثیر خود را روی علف‌های هرز می‌گذارند. چند نمونه از علف‌کش های تماسی عبارتند از اکسی فلورفن، بروموکسینیل، پاراکوات و دیکوات.

علف کش‌های باقی مانده

این علف کش‌ها بسته به شرایط فصلی برای مدت طولانی‌تری در خاک فعال می‌مانند و می‌توانند گزینه مناسبی برای جوانه زنی‌های متوالی علف‌های هرز باشند.

علف کش‌های غیر باقی مانده

این  دسته از علف‌کش‌ها کمترین فعالیت را در خاک داشته و به سرعت غیر فعال می‌شوند. علف کش‌های غیر باقی مانده گاهی اوقات، به ذرات خاک متصل می‌شوند و به این ترتیب برای جذب توسط سیستم ریشه گیاه کمتر در دسترس قرار می‌گیرند. از جمله این علف کش‌ها می‌توان به گلایفوسیت اشاره کرد.

علف کش‌های پیش رویشی و پس رویشی

علف‌کش های پیش رویشی علف کش‌هایی هستند که رشد علف های هرز را از زمان جوانه ‌زنی بذر از طریق خاک کنترل می‌کنند. این در حالی است که از علف‌کش های پس رویشی برای محلول پاشی بر گیاه رشد کرده و خارج شده از خاک استفاده می‌شود. شرایط محیطی، ماهیت خاک و زمان مصرف نقش مهمی در ماندگاری و در دسترس بودن علف‌کش‌های بعد از رویش دارند.

اصول ایمنی استفاده از علف کش‌ها

• از استفاده کردن علف‌کش‌ها در روزهای بادی اجتناب کنید.
• نباید از علف‌کش‌ها در نزدیکی آب استفاده کنید.
• انسان‌ها و حیوانات نباید مقادیر زیادی از علف‌کش‌ها استنشاق کنند.
• باید از ماسک و دستکش آستین بلند استفاده کنید.